its been a long time!

ngayon lang ulit naharap ang blogspot! kailangan ko na talaga mag-update. hintayin niyo ang mga kwentong ipopost ko.. mga tula at mga mensahe ng puso. :)

WIKANG FILIPINO: PARA SA PAGBABAGO

Sari-saring katiwalian ang umuusbong sa ating lipunan

Gawaing nakasisira ng bansang ating pinakaiingatan

Minumulat ang mga bagong silang na kabataan sa maduming patakaran

Ano kaya ang mangyayari sa ating kinabukasan?

Kikilabutan ang makababatid sa ating sinasapit

Sapagkat maraming naghaharing puri dito sa lupa na umaastang nasa langit

Ah! Labis-labis na pagdurusa’t paghihinagpis ang nakakamit

Sa kaguluhang bunga ng sandosenang sa posisyo’y ganid.

Noon pa ma’y ganiyan na ang simula

Sapagkat hinayaan nating pasukin tayo at may magmanipula

Hinayaan nating ankinin tayo ng taga ibang lupa

At hindi man lang napakinggan ang hinaing ng isang nagdurusa

Dalawang kamay ay itinataas upang sumuko

Ang buong pagkatao sa mga taong umaabuso

Hanggang kelan ba tayo magbubulag-bulagan

Sa ginagawa sa atin ng mga gahaman?

Ang kailangan natin ay pagbabago! Imulat ang mata sa pagbabago!

Sapagkat tulad din yan ng nangyayari sa ating wikang Filipino!

Panisinin mo ang nangyayari sa wikang sinasalita mo

Binabalewala,sinasayang at hinahayaan lamang ito.

Gamitin natin ang wikang filipino sa pag-abot ng ating mga pinapangarap

Sa pagkakaisa at sa pag-angat ng ating bansang lugmok na sa hirap

Hindi lang naman ito para sa ating pagkakakilanlan

Ito ay magiging daan ng ating pagkakaunawaan

Tunay na ang Pilipinas ay nagbulag-bulagan

Ngunit dahil may wika, muli tayong lalaban!

Sandata ito para sa ating muling pag-angat

Babangon tayo.. muli tayong babangon... at sasabayan natin ang araw na sisikat.

Wikang filipino.. gawin nating instrumento ng pagbabago..

Ito’y para sa ating lahat.. lahat ng Pilipino

Sapagkat ito’y ating ilaw na gagabay sa ating landasin..

Ito’y lakas na ating dadalhin...

baybayin... mensahe para sa aking pinakamatalik na kaibigan

tema ng buwan ng wika

“Ang Filipino ay wikang panlahat, 

ilaw at lakas sa tuwid na landas.”

tula para sa darating kong pag-big

Hindi pa man kita kilala

Hindi pa man kita nakikita

Hindi ko man alam kung sino ka at kung anong meron ka

Pero sa aking gunita ay pilit kitang kinikilala

Dahil sabik na akong ika'y makasama

Dahil Ikaw nalang ang kulang sa aking buhay

upang iwanan ang aking pagkabata...

itsura mo'y ano kaya?

ugali mo ba'y tulad kong ugaling bata?

Hilig mo ba'y magpakasaya?

Hay... nais na kitang makilala...

Kailan ka ba magpapakita?

kailan ka ba magpaparamdam?

Kailan mo ba ako haharapin?

Para sana'y ika'y di ko na hanapin..

Nasasabik na akong makasama ka

Nasasabik na akong mayakap ka

nasasabik akong makita ka

nasasabik na akong.... Mahalin ka!

Buong puso kitang mamahalin..

Ipangako mo lang na di mo sasaktan ang aking damdamin..

ANG KABAYO AT ANG MANGANGALAKAL

mula sa www.katig.com

Isang mangangalakal ang maghahatid ng dalawang sakong asin sa 
palengke. Inilulan niya ang mga sako ng asin sa kanyang kabayo at 
nagtungo sila sa palengke.

Nang tumatawid sila sa isang ilog na dinaanan ay hindi sinasadyang 
nadulas at natumba ang kabayo. Napunit ang mga sako at ang ilang 
bahagi ng asin ay nabuhos sa ilog at ang iba naman ay nalusaw dahil 
sa pagkababad sa tubig. Hindi naman nasaktan ang kabayo at 
napansin niya na lubhang gumaan ang pasan niyang dalawang sako 
ng asin at siya ay natuwa

Nang sumunod na linggo ay magpupunta uli ang mangangalakal sa
palengke at naglulan na nman ng dalawang sakong asin sa kanyang
kabayo. nang mapalapit na sila sa ilog ay napagisip-isip ng kabayo:

"Kung magpapadulas ako sa ilog ay tiyak na gagaan uli ang pasan ko,"
ang sabi ng kabayo sa kanyang sarili.

Ganun na nga ang ginawa ng kabayo. Muling nabutas ang mga sako
at ibang asin ay nabuhos sa ilog at ang iba naman ay nalusaw. Nguni't 
sa pagkakataong eto ay nakahalata ang mangangalakal na sadyang
nagpadulas ang kabayo sa ilog.

Pagdaan pa ng isang linggo ay muling magtutungo ang mangangalakal 
sa palengke subalit sa pagkakataong eto ay apat na baldeng may 
lamang alpombra ang kanyang inilulan sa kabayo - dalawang balde sa 
magkabilang tabi ng kabayo.

"Aba, ok to, mas magaan ang pasan ko ngayon. Ganun  pa man ay
magpapadulas pa rin ako sa ilog para mas gumaan pa ang pasan ko,"
ang sabi ng kabayo sa kanyang sarili.

Pagdating sa ilog ay kusa na namang nagpadulas ang kabayo ngunit 
laking gulat niya nang biglang bumigat ang kanyang pasan nang siya ay 
malublob sa tubig. Ang apat na balde na may alpombra ay napuno ng 
tubig at di hamak na naging mas mabigat pa keysa sa dalawang 
sakong asin.






gawain:

ouch

ano mafifeel mo kung hindi mo pangalan yung nasa RS status ng taong gusto mo? sakit diba?

Sino ka ba?

“ Sino ka ba? Sino nga ba siya?

        Isang Adonis na anghel ang mukha

            Ano bang pangalan, anong kagustuhan

      Nais na kitang muling Makita pa..

 Pana ni kupido’y tumarak na

    Puso ko’y pinatibok nang sobra

            Sino nga ba siya? Anong meron siya?

       At puso ko’y muling pinasaya"

mahal kita...pero maling mahalin ka...

Puso ko'y tumitibok ng sobrang bilis

pag ika'y aking nakikita

labi ko'y patuloy sa pag ngiti

pag ika'y aking nakakasama

Alam kong ika'y minamahal

subalit alam kong ito'y kamalian

sapagkat ang tulad mo'y di maaaring maging akin

dahil ako at ikaw ay kapwa nasa iisang lakbayin...

kung maaari ko lang sanang agawin

ang iyong puso't habambuhay na angkinin

ngunit kahit anong gawin...

hindi ka maaaring maging akin...

mahal kita...pero maling mahalin ka!

Salamat.. last song ng iisang langit!

                         Salamat sa iyong pag-aalaga

                        At patuloy na pag-aalala

                        Kahit alam kong ika’y nasasaktan

                        Binigay mong lahat at di ako iniwan

                        Kung aking maibabalik at masuklian lahat

                        Ngunit kahit anong aking gawin

                        Alam kong ito’y hindi sapat

                        Ito lamang ang pangako ko

                        Buong buhay ko’y iyo…

                        Ikaw ang siyang pangarap ko

                        Puso ko’y iyong iyo

                        Iingatan ka at ipagmamalaki

                        Aalagaan ka parati

                         Ako’y iyo, ika’y akin

                         Wala nang makababawi..

puting watawat

Sinisilayan ko ang kukang liwayway
ang kagandahan ng pagsikat ng araw
ang walang katapusang pag-awit ng ibon ay aking pinakikinggan
ang bawat kalansing ng naglalaglagang dahon mula sa puno
at ang hamog na dulot ng katahimikan ng gabi 
ay bumabalot sa aking katawan.

subalit isang madilim na ulap
ang tumakip sa kagandahan ng araw na aking sinisilayan
isang malakas na hangin ang humagupit at tumalo sa hamog
na nagpalakas ng kalansing ng mga dahon sa puno
napalitan ng isang malakas na pagkulog at pagkidlat
ang magandang awit ng mga ibong aking pinakikinggan

tuluyan nang nabalot ng ng dilim ang kalawakang tahimik
ngayo'y nagngangalit, ngayo'y nag-iinit
tuluyan nang nilupig ng ulap ang araw na nagpupumilit sumikat
ngayo'y lumuluha, ngayo'y nagmamakaawa

batid ko ang hirap ng araw sa pakikipaghidwaan
upang bigyan ako ng liwanag
batid ko ang pagpapakasakit ng mga ibong
nais akong awitan
batid ko ang pag-iwas ng mga dahong
wag magsihulog upang hintayin ang umaga
batid ko ang pagkayamot ng hamog
sa pagpalit sa kanya ng makapangyarihang hangin...

kailan hihinto ang kanilang pag-hihirap?
kailan ko itataas ang PUTING WATAWAT?

nakakalungkot na sitwasyon... nakakaiyak na pagkakataon

Minsan, hindi natin naiisip ang kahalagahan ng tao sa atin. lalo na pag kasama natin sila. Syempre, dahil alam nating nandyan lang sila sa tabi-tabi, nakagagawa tayo ng ikasasakit ng kalooban nila.
Patunay lamang na tayo ay hindi aware sa kinikilos natin. May mga bagay tayong nasasabi na hindi natin intensyon at nakasasakit sa damdamin ng iba.
may mga bagay naman tayong nais makuha, pero hindi magawang makuha sapagkat may mga humahadlang.
may mga bagay naman na pwede mo naman makuha, pero hindi mo alam bakit hindi mo naman maabot.
nakaklungkot ang sitwasyong ganito. isang IRONY ng buhay.nakakaiyak, dahil alam mong may magagawa ka, pero hindi alam kung paano ito gawin.