kung ang pag-ibig mo'y di para sa akin
hahayaan na lang kitang umibig ng iba
kahit na ako'y makaramdam ng sakit
basta lang sumaya ka
at matikman mo ang pagmamahal sa piling niya
dahil di ko kayang ibigay
ang pag-ibig na nais mo
sapagkat kaya ko lang ipadama
ang nasa puso ko
kung kaya't kahit anong sakit ay aking kakayanin
dahil ang saya mo'y kasayahan ko na rin
ako'y mananahimik...
panandaliang mananahimik...
upang kalimutan at taliuran
ang inaasam na pag-ibig
...mula sayo
Sinulat ko noong 2007
Sunday, June 24, 2012
Monday, June 18, 2012
Pinakamagandang Talata
PARA PO SA I-STAR AT I-SPA:
Binabati ko ang dalawang mag-aaral na ito na may PINAKAMAGANDA, PINAKAMAAYOS at PINAKA ORGANISADONG talata para sa gawain noong nakaraang Linggo. Dahil sa kahabaan ng kanilang talata, tanging pangalan na lamang nila ang aking ilalagay.
I-STAR
Jesille Vedasto
I-SPA
Chandria Kate Castro
Binabati ko ang dalawang mag-aaral na ito na may PINAKAMAGANDA, PINAKAMAAYOS at PINAKA ORGANISADONG talata para sa gawain noong nakaraang Linggo. Dahil sa kahabaan ng kanilang talata, tanging pangalan na lamang nila ang aking ilalagay.
I-STAR
Jesille Vedasto
I-SPA
Chandria Kate Castro
Sunday, June 10, 2012
SUNDALONG PATPAT
ANG SUNDALONG PATPAT
Rio Alma
Unang Pangkat:
“Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat,” tanong ng sampalok. “Saan ka dadalhin
ng kabayong payat?” “Hahanapin ko ang nawawalang ulan,” sagot ng Sundalong
Patpat habang inaayos ang papel na sombrero. “Pero hindi hinahanap ang ulan,”
nag¬tatakang nagkamot ng tuktok ang sampalok. “Dumarating ito kung kailan
gusto.” “Kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal nang ayaw dumalaw ng ulan,”
sagot ng Sundalong Patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat.
Ikalawang Pangkat: “Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat,” tanong ng manok. “Saan
ka dadalhin ng kabayong payat?” “Hahana¬pin ko ang nakalimot na ulan,” sagot ng
Sundalong Patpat habang nagpupunas ng pawis na tumatagaktak. “Pero hindi
hinahanap ang ulan,” nagtatakang tilaok ng manok. “Dumarating ito kung
tinatawagan at dinadasalan.” “Kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal nang
hindi makarinig ang ulan,” sagot ng Sundalong Patpat at pinatakbo ang kaniyang
kabayong payat.
Ikatlong Pangkat: “Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat,” tanong ng bundok. “Saan
ka dadalhin ng kabayong payat?” “Hinahanap ko ang nawawalang ulan,” sagot ng
Sundalong Patpat habang hinihimas ang kabayong humihingal. “Matagal nang umalis
dito ang ulan,” paliwanag ng kalbong bundok. “Nagtago sa pinakamataas na ulap.”
“Kung gayon, aakyatin ko ang ulap,” sabi ng Sundalong Patpat at umimbulog agad
sa simoy na pumapagaspas.
Ikaapat na Pangkat: “Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat,” tanong ng ulap. “Saan
ka dadalhin ng kabayong payat?” “Hinahanap ko ang nagtatagong ulan,” sagot ng
Sundalong Patpat habang tinatapik ang nahihilong kabayong payat. “Matagal nang
umalis dito ang ulan,” paliwanag ng maputlang ulap. “Nagtago sa pusod ng dagat.”
“Kung gayon, sisisirin ko ang dagat,” sabi ng Sundalong Pat-pat at lumundag
pabulusok sa mga along nakatinghas.
Ikalimang Pangkat: “Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat,” tanong ng dagat. “Saan
ka dadalhin ng kabayong payat?” “Hinahanap ko ang nagtatagong ulan,” sagot ng
Sundalong Patpat at iwinasiwas ang espadang patpat. “Pero hindi nagtatago ang
ulan,” paliwanag ng nagniningning na dagat. “Ibinilanggo ni Pugita sa kaniyang
mutyang perlas.” “Kung gayon, papatayin ko si Pugita,” sabi ng mata¬pang na Sundalong
Patpat. “Palalayain ko ang ulan.”
At sinugod ng
Sundalong Patpat sakay ng kaniyang kabayong payat ang yungib ni Pugita. Nagulat
si Pugita sa biglang pagpasok ng Sundalong Patpat na iwinawasiwas ang espadang
patpat. Nagulat si Pugita sa liksi at lakas ng maliit na Sundalong Patpat.
Nagulat si Pugita sa talim at talas ng kumikislap na espadang patpat.
Una at Ikalawang Pangkat: Mabilis at isa-isang tinigpas ng Sundalong Patpat ang
malalaki’t mahahabang galamay ng mabagal at matabang dambuhala. Isa, dalawa,
tatlo. Apat. Lima. Anim. Pito. Walo! Huli na nang magbuga ng maitim na tinta si
Pugita. Nasungkit na ng Sundalong Patpat ang mutyang perlas na nakapalawit sa
kuwintas ng nalumpong hari ng dagat!
Ikatlo at Ikaapat na Pangkat: Hawak ang perlas, dali-daling sumibad patungong pampang ang
Sundalong Patpat sakay ng mabilis na kabayong payat. Pag-ahon ay agad niyang
ipinukol ang mutyang perlas paitaas, mataas, mataas na mataas, hanggang umabot
sa tiyan ng ulap at sumabog na masaganang ulan.
Ikalimang Pangkat: Nagbunyi ang buong daigdig. Sumupling muli’t naglaro ang mga
damo’t dahon. Nagbihis ng lungtian ang mga bukid at bundok. Muling umawit ang
mga ibon at ilog...
Lahat:
“Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat,” tanong ng sampalok. “Saan ka na naman
dadalhin ng kabayong payat?” “Hahanapin ko ang gusi ng ginto sa puno ng
bahaghari,” sagot ng makisig na Sundalong Patpat at pinatakbo ang makisig na
kabayong payat.
Subscribe to:
Posts (Atom)